Porfirije, biskup u Gazi (Palestina). Rođen je 347. godine u Solunu. U 30.  godini života povukao se u Sketsku pustinju u Egiptu i tu provodi monaški život pet godina. Odatle polazi u Palestinu i u jednoj špilji kraj rijeke Jordana  živi također pet godina. Želeći obići sveta mjesta, a i zbog bolesti, dođe u Jeruzalem. Tu je upoznao đakona Marka, svoga kas­nijeg suradnika i životopisca. Jeruzalemski ga biskup Ivan zaredi za sve­ćenika. Kad je u Gazi umro biskup,  cezarijski metropolit 395. godine zaredi Porfirija za biskupa i postavi ga u  Gazu. U Gazi  je tada bio mali broj kršćana. Porfirijevim djelovanjem, koje  je  bilo popraćeno čudesima, broj se stalno povećavao. Zbog toga su pogani na njega bili kivni. Ali carskim dekretom, koji je Porfirije isposlovao iz Carigrada, kršćanima je u Gazi bio osiguran miran život. Porfirije je umro u Gazi 26. veljače 420. godine.

Sveti Nestor, biskup u Pergi (Pamfilija), podnese mučeništvo za Decijeva progonstva zajedno s drugom četvoricom (Papija, Diodor, Konon i Klaudijan),

Sveti Aleksandar, biskup u Aleksandriji. Arije, koji je nijekao Kristovo božanstvo, bio je njegov svećenik, a sveti Atanazije, Arijev protivnik, njegov đakon. Aleksandar je osudio Arija zajedno s drugim biskupima najprije na pokrajinskom saboru 320. godine, a zatim i na općem u Niceji 325. godine. Umro je 326. godine.

Sveti Faustinijan, biskup u Bologni za Dioklecijanova progonstva,

Sveti Viktor, prezbiter u Arciskom kraju oko 600. godine.